زیباترین جشن‌های قهرمانی F1

از اشک‌های تیم در رادیو گرفته تا صحنه‌های فراموش‌نشدنی در سکوی قهرمانی، قهرمان جهان شدن در F1 بدون شک برخی از احساسی‌ ترین لحظات ورزش را رقم می‌زند. پس از اینکه لاندو نوریس (Lando Norris) آخرین راننده‌ای شد که افتخار قهرمانی را جشن گرفت، نگاهی به برخی از زیباترین جشن‌های قهرمانی در تاریخ F1 می‌اندازیم.

لاندو نوریس ۲۰۲۵ –ابوظبی

به گزارش آخرین خودرو، در آخرین مسابقه سال ۲۰۲۵، سه راننده برای قهرمانی رانندگان رقابت می‌کردند – زوج تیم مک‌لارن، اسکار پیاستری (Oscar Piastri) و نوریس، به همراه مکس ورشتپن (Max Verstappen) از ردبول. این راننده هلندی تقریباً با بیش از ۱۰۰ امتیاز اختلاف، بازگشتی خیره‌کننده داشت اما این راننده بریتانیایی بود که تنها با دو امتیاز اختلاف عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. وقتی نوریس از خط پایان عبور کرد، عظمت دستاوردش او را به شدت تحت تأثیر قرار داد. این راننده ۲۶ ساله با وجود گریه‌های ناشی از خنده و اشک، از تیم و خانواده‌اش در رادیو تشکر کرد و قبل از رفتن و ایستادن روی سکو، پدر و مادرش، و شریک زندگی‌اش را در آغوش گرفت.

سباستین فتل ۲۰۱۳ –هند

چهار قهرمانی متوالی و تاریخی فتل (Vettel) در مسابقات جهانی، سال ۲۰۱۳ از بهترین فصول این راننده آلمانی بود. او فصل را با نه برد متوالی به پایان رساند و در حالی که سه مسابقه دیگر باقی مانده بود، عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. فتل و ردبول زوجی توقف‌ناپذیر بودند و در آن سال از ۱۹ مسابقه، ۱۳ مسابقه را بردند. او یکی از افسانه‌ای‌ترین عکس‌های تاریخ F1 را ثبت کرده است؛ از کابین خودش! بیرون آمد و در مقابل RB9 خود تعظیم کرد که این بهترین راه برای ادای احترام به یکی از بزرگترین خودروهایی بود که تاکنون طراحی شده است.

لوئیس همیلتون ۲۰۲۰ –ترکیه

در حالی که فصل ۲۰۲۰ همیلتون با تسلط بر شگفتی تکنولوژیکی مرسدس W11 مشخص می‌شد، این راننده بریتانیایی به همه در ترکیه یادآوری کرد که وقتی شرایط دشوار در جریان است، هیچ‌کس کاملاً شبیه لوئیس همیلتون (Lewis Hamilton) نیست. او در آن سال از ۱۷ گرندپری، ۱۱ مسابقه را برد و در فصل تحت تأثیر Covid، تنها سه بار به سکو نرسید. او در ترکیه هفتمین قهرمانی رانندگان خود و چهارمین قهرمانی متوالی خود را قطعی کرد. همیلتون که روی ماشینش ایستاده بود و آخرین عنوان قهرمانی‌اش را کسب کرده بود، سرشار از احساسات، دستانش را در هوا بالا برد و یکی از شناخته‌شده‌ترین عکس‌های F1 در دوران مدرن را خلق کرد.

مایکل شوماخر۲۰۰۰ –مالزی و ژاپن

آغاز قرن جدید، سالی سرنوشت‌ساز برای مایکل شوماخر (Michael Schumacher) و تیم فراری بود. اگرچه این راننده آلمانی نیم دهه قبل اولین و دومین قهرمانی جهان خود را با تیم بنتون کسب کرده بود اما سال ۲۰۰۰ جرقه آغاز همکاری بی‌نظیری را زد که در آن راننده و تیم با هم به طور باورنکردنی پنج قهرمانی متوالی را کسب کردند. اولین جشن قهرمانی نمادین در آن سال در سوزوکا و در مسابقه ماقبل آخر قهرمانی برگزار شد، زمانی که شوماخر سومین عنوان قهرمانی جهان خود را کسب کرد و به ۲۱ سال ناکامی فراری در کسب عنوان قهرمانی پایان داد. پس از چهار فصل ناامیدی، این شور و شوق برای شوماخر غیرقابل تحمل بود، او آنقدر محکم روی فرمان کوبید که شکست! جشن‌ها پس از فینال فصل در مالزی ادامه یافت زیرا تیم برای دومین سال متوالی عنوان قهرمانی سازندگان را کسب کرد. پس از مسابقه، شوماخر یک کلاه گیس قرمز به سر گذاشت که فقط می‌توانیم تصور کنیم که ممکن است نوعی شرط‌بندی با تیمش بوده باشد!

فرناندو آلونسو ۲۰۰۵ – برزیل

آلونسوی ۲۴ ساله با چهره‌ای جوان، در سال ۲۰۰۵ خود را به عنوان یکی از بهترین رانندگان نسل خود تثبیت کرد و اولین قهرمانی جهان خود را برای رنو در اینترلاگوس برزیل به دست آورد. سبک رانندگی منحصر به فرد و ذهنیت نترس این راننده اسپانیایی در آن سال شکست‌ناپذیر بود و او در حالی وارد گرند پری برزیل شد که برای کسب عنوان قهرمانی به یک سکو نیاز داشت در حالی که هنوز دو مسابقه دیگر باقی مانده بود. آلونسو (Alonso) در جایگاه سوم قرار گرفت و قهرمان شد. آلونسو نتوانست شور و شوق خود را کنترل کند و وقتی روی R25 خود در خط pit ایستاد، سر از پا نمی‌شناخت و فریاد می‌کشید.

نیکو روزبرگ ۲۰۱۶ –ابوظبی

نیکو روزبرگ (Nico Rosberg) در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ سخت تلاش کرده بود تا رقیب و دوست دوران کودکی‌اش یعنی همیلتون را شکست دهد اما بی‌فایده بود. در سال ۲۰۱۶، این راننده آلمانی به سطح جدیدی از تعهد دست یافت که به او اجازه داد سرانجام جام قهرمانی را به دست آورد. او سال را با پیروزی در چهار راند اول آغاز کرد و با ۱۶ بار قرار گرفتن روی سکو از ۲۱ مسابقه، به لطف عملکرد جسورانه‌اش در یاس‌مارینا، قهرمان شد. وقتی در مراسم اهدای جوایز پایان فصل، جام قهرمانی را به دست آورد، رزبرگ آخرین شوک را وارد کرد! او بازنشستگی خود را اعلام کرد در حالی که می‌دانست برای رسیدن به رویایش چقدر زحمت کشیده است.