چرا هیچ وانتی نمی تواند جای نیسان آبی را در ایران بگیرد؟
نیسان آبی یکی از ماندگار ترین خودروهای موجود در بازار ایران است. اما راز این ماندگاری چیست؟ در ادامه به این سوال پاسخ می دهیم.
نیسان آبی سالهاست که تبدیل به بخشی ثابت از منظره خیابان ها و جاده های ایران شده است. با همه انتقاداتی که به این خودرو و نحوه حضور آن در معابر وارد است اما به نظر می رسد که نمی توان جایگزینی برای آن متصور بود و حذف این خودرو باعث صدمه به قشری بزرگ از اجتماع و حتی صنعت حمل و نقل ایران خواهد شد.
وانت آبی، نماد سختکوشی ایرانی
در جاده های ایران، از بیابان های کویری تا کوه های شمال، از جاده های پرپیچ و خم روستایی تا اتوبان های بزرگ بین شهرها، صدای خاص موتور نیسان آبی آشناست. آن صدای بم و ناله کنان که از دور می آید و هنگام نزدیک شدن تبدیل به وحشتی ناخودآگاه می شود بخشی از زندگی روزمره ماست. نیسان آبی فقط یک خودرو نیست؛ او به نوعی تبدیل به روح جادههای ایران شده است.
وانتی که دهه ها پیش با هدف حمل بار در شهرهای کوچک و روستاها وارد ایران شد امروز به بخشی از فرهنگ، اقتصاد و حتی حافظه جمعی مردم تبدیل شده است. هرکسی در ایران حداقل یک بار پشت نیسان آبی نشسته، بارش را به آن سپرده یا در ترافیک کنار آن رانده است.
با این همه، پرسشی که هنوز پس از پنجاه سال پابرجاست این است: چرا هیچ وانتی با وجود پیشرفت فناوری نتوانسته جای نیسان آبی را بگیرد؟ برای پاسخ، باید به عقب برگردیم به جایی که این داستان از ژاپن آغاز شد.
ریشههای تاریخی نیسان آبی؛ از ژاپن تا زامیاد تهران
داستان نیسان آبی از دهه ۱۹۶۰ میلادی در ژاپن شروع می شود. در آن سال ها، کشور ژاپن در حال صنعتی شدن سریع بود و نیسان تصمیم گرفت یک وانت متوسط برای کارگران، کشاورزان و شرکت های کوچک تولید کند. نتیجه این تصمیم، مدل Nissan Junior 40 Series بود. وانت جونیور، ساده، مقاوم و ارزان بود؛ با شاسی نردبانی فولادی، موتور بنزینی چهار سیلندر و گیربکسی کاملاً مکانیکی.
در ایران دهه ۱۳۴۰، کشور به سرعت در حال رشد صنعتی بود و دولت به دنبال ساخت خودروهای تجاری داخلی بود. شرکت «سایپا» که در آن زمان با نیسان همکاری داشت تولید نیسان جونیور را تحت لیسانس آغاز کرد. نخستین مدل های تولید داخل در سال ۱۳۵۰ وارد بازار شدند و بهسرعت جای خود را میان خریداران باز کردند. در آن زمان این وانت با موتور قدرتمندتر نسبت به رقبای اروپایی، ابعاد مناسب تر نسبت به نمونه های امریکایی و همچنین دوام بالا، گزینهای ایدهآل برای حمل بارهای سنگین در اقلیم های متفاوت و انواع جاده های ایران بود.
بعد از انقلاب و قطع همکاری با نیسان ژاپن، شرکت زامیاد ادامهدهنده راه شد. طراحی اصلی تقریباً دست نخورده باقی ماند ولی قطعات و مونتاژ بهتدریج ایرانی شد. از آن زمان تا امروز در حالی که بسیاری از خودروها چندین نسل تغییر کردهاند یا حتی از بین رفته اند، نیسان آبی تقریباً همان است که پنجاه سال پیش بود. با همان چهره ساده، همان صدای خاص موتور و همان فلسفه بیادعای دوام.
مهندسیِ ماندگار و سادگی، قدرت واقعی نیسان است
موتور اصلی نیسان آبی، چهار سیلندر خطی است و از خانواده موتورهای معروف Z نیسان محسوب میشود. معروفترین نمونه آن موتور Z24 است با حجم دقیق ۲۳۸۹ سیسی، که به خاطر طراحی تنفس طبیعی، کاربراتوری بودن و نسبت تراکم پایین، بهشدت در برابر شرایط سخت مقاوم است. با هر نوع بنزین و روغنی کار می کند، با شرایط آب و هوایی مختلف سازگار است، قطعات آن به وفور یافت می شوند و در هر شهری مکانیک آن پیدا می شود.
این موتور شاید از نظر فناوری بسیار قدیمی باشد اما از نظر دوام یک افسانه است. نه به ECU پیچیدهای نیاز دارد نه به سنسورهای متعدد. حتی اگر سیستم برق ضعیف شود یا فیلترها قدیمی باشند موتور همچنان روشن میشود و به کارش ادامه میدهد.
تعمیرکاران محلی از شمال تا جنوب کشور با چشم بسته میتوانند آن را باز و تعمیر کنند. در بسیاری از روستاها نیسان آبی تنها خودرویی است که بدون نیاز به دستگاه دیاگ، فقط با آچار و تجربه تعمیر میشود. همین ملاحظات تا حدود زیادی در آپدیت هایی که برای پیشرانه نیسان آبی در سال های بعد انجام شد نیز در نظر گرفته شد. اگرچه نیسان آبی به پیشرانه های دیزلی و انژکتوری هم ارتقا یافت اما اصل و اساس و سادگی آن دست نخورده باقی ماند. گیربکس آن نیز یک جعبه دنده چهار سرعته مکانیکی است، با ضرایب سنگین و استحکام فوقالعاده. انتقال قدرت به دیفرانسیل عقب انجام میشود و همین ساختار ساده باعث شده که نیسان بتواند در مسیرهای پرشیب یا بار سنگین بدون هیچ دردسری حرکت کند.
شاید به همین دلیل باشد که خودروهای جایگزین مانند کارا یا پادرا پلاس به سرعت کار رفتند و نتوانستند اطمینان رانندگان را جلب کنند. نیسان آبی بهدلیل ساختار سادهاش در شرایط سخت (سوخت نامناسب، گرمای زیاد، فشار کاری بالا) بسیار قابلاعتمادتر باقی مانده است.
شاسی فولادی و فنرهای شمش؛ فرمول قدرت باربری افسانهای
اگر از زیر نیسان آبی به آن نگاه کنید انگار به زیر یک کامیون کوچک سرک کشیده اید. شاسی آن از نوع نردبانی فولادی با تیرهای ضخیم و مقاطع سنگین است. همین شاسی راز تحمل وزنهای غیرعادی است. در حالی که ظرفیت اسمی حمل بار آن حدود دو تن است، رانندگان قدیمی تا چهار تن بار روی آن میگذارند. از هندوانه تا آجر، از آهن تا سیبزمینی و باز هم حرکت میکند.
سیستم تعلیق عقب با فنرهای شمش چند لایه طراحی شده و این یعنی تحمل بار زیاد بدون شکستن یا افت ارتفاع. در مقابل، وانتهای مدرنتر با سیستم تعلیق نرم تر برای راحتی سرنشین طراحی شدهاند اما در ایران نه جاده ها با سیستم تعلیق مهربانند و نه بارها الزاما سبک و مناسب وانت میان سایز هستند.
در واقع جاده و اقتصاد ایران طوری است که فقط خودرویی مثل نیسان آبی میتواند از پس آن بربیاید. وانتهای جدید در همان سال اول یا کمکفنر میشکنند یا اتاق تاب برمیدارد، اما نیسان آبی در بدترین شرایط هم استوار میماند. حتی اتاق آن با ورقهای ضخیم فولادی ساخته شده است؛ نه از پلاستیک و فیبر. به همین دلیل اگر تصادف هم کند با یک چکش و جوشکاری دوباره سرپا میشود. همین تعمیرپذیری بالا باعث شده که حتی نیسانهای دهه شصت هنوز در جادهها دیده شوند.
اقتصاد و عقلانیت مردمی پشت محبوبیت
رانندگان باربری، کشاورزان و مشاغل سنتی در ایران با ماشین احساساتی برخورد نمیکنند؛ ماشین برایشان ابزار است، نه یک وسیله لوکس برای تردد. بنابراین وقتی پای ابزار به میان میآید، معیارشان فقط «خرج و بازده» است.
نیسان آبی از نظر اقتصادی دقیقاً همان چیزی است که این قشر میخواهد. قطعات آن در هر شهری پیدا میشود. تعمیرش ساده است. مصرف و استهلاک قابل پیشبینی دارد و مهمتر از همه اگر خراب هم شود با هزینه ای بسیار ناچیز دوباره راه می افتد. برای مقایسه یک موتور نیسان آبی را میتوان با هزینه ای کمتر از ده میلیون تومان تعمیر اساسی کرد. اما اگر بخواهی همین کار را با یک موتور چینی مدرن انجام دهید باید چند برابر بپردازید. همین محاسبه ساده باعث شده که نیسان آبی هنوز در سال ۱۴۰۴ پرفروش ترین وانت کشور باشد. مردم به آن اعتماد دارند؛ چون می دانند در بدترین شرایط اقتصادی، این وانت زمینشان نمیزند.
نیسان آبی و فرهنگ ایرانی؛ از خاطره تا اسطوره
نیسان آبی فقط در خیابان ها نیست؛ در ذهن مردم جا دارد. در فیلمها و سریال ها، راننده نیسان معمولاً نماد مردی زحمتکش، صادق و مقاوم است. در ترانهها و شوخیها، «نیسان آبی» به نمادی از استقامت تبدیل شده است. حتی رنگ آبی خاص بدنه اش چنان مشهور شده که وقتی میگوییم “آبی نیسانی”، همه دقیقاً می دانند منظور چیست.
در واقع نیسان آبی دیگر یک خودرو نیست، یک «شخصیت ملی» است. هر راننده ای که پشت فرمان آن می نشیند، بخشی از این میراث را حمل میکند.
خیلیها از کودکی خاطره دارند: پدرشان با نیسان بار می برد، عموشان با آن محصولات کشاورزی می فروخت یا در عروسی های محلی، نیسانها را با گل و روبان تزئین می کردند. این وانت بخشی از هویت اجتماعی ایران شده است؛ درست مثل پیکان در دهه های گذشته، اما با دوامتر و زندهتر.
تلاشهای بیثمر برای جایگزینی
در سالهای اخیر شرکت زامیاد و دیگر خودروسازها چندین بار تلاش کردهاند تا جایگزینی برای نیسان آبی بسازند. مدلهایی مثل پادرا، پادرا پلاس، کارون و حتی وانت های چینی نظیر کاپرا ۲ یا فوتون تونلند معرفی شدند. اما نتیجه چه شد؟ هیچکدام نتوانستند آن محبوبیت را تکرار کنند. چرا؟ چون جایگزین کردن نیسان فقط به معنی ساخت یک وانت قوی تر نیست؛ باید فلسفه، اقتصاد و نیاز سنجی پشت آن را هم درک کرد.
وانتهای جدید اگرچه از نظر ایمنی، امکانات و ظاهر مدرنترند اما از نظر دوام، هزینه نگهداری و اعتماد عمومی شکست خوردهاند. مردم هنوز وقتی میخواهند ماشینی برای کار واقعی بخرند، میگویند یه نیسان آبی بگیر، خیالت راحت باشه!
زامیاد در نسخههای جدید طول اتاق را افزایش داده تا سرنشینان راحت تر باشند، سیستم ترمز ABS و کیسه هوا را اضافه کرده است، سیستم های کمکی راننده را افزوده و به طور کلی سعی در استاندارد سازی داشته است اما حتی این تغییرات هم نتوانستهاند هویت اصلی وانت را تغییر دهند. خریداران هنوز همان موتور Z24 و همان بدنه قدیمی را میخواهند؛ چون برایشان کارایی مهمتر از لوکس بودن است.
نیسان آبی در برابر زمان
در جهانی که همه چیز به سمت برقی شدن پیش می رود شاید عجیب به نظر برسد که خودرویی با طراحی دهه ۶۰ میلادی هنوز در حال تولید است. اما واقعیت ایران متفاوت است. هنوز در بسیاری از نقاط کشور جادهها ناهموارند، سوخت مناسب یا برق در دسترس نیست و تعمیرکار متخصص خودروهای جدید وجود ندارد. در چنین شرایطی نیسان آبی مثل سربازی وفادار است که با وجود سن بالا هنوز در خط مقدم کار میکند. او خودش را با شرایط ایران وفق داده: ساده، مقاوم، قابل تعمیر و حاضر برای هر مأموریتی. وانتهای مدرن ممکن است در اروپا یا ژاپن انتخاب منطقی تری باشند، اما در ایران، منطق بقا حکم می کند که هنوز نیسان آبی پادشاه باشد.
قهرمانی که هنوز نفس میکشد
نیسان آبی شاید از نظر طراحی، ایمنی یا فناوری با وانتهای روز دنیا فاصله داشته باشد اما از نظر «اعتماد، دوام و کارایی» هنوز بیرقیب است. او یادگار دورانی است که ماشینها برای دوام ساخته می شدند، نه برای فروش بیشتر.
در کشوری که جادههایش سخت و اقتصادش شکننده است نیسان آبی هنوز نماد پایداری و نان آوری است. همگان می دانند که از لحاظ منطقی کاملا از رده خارج است اما هیچکس نمی تواند جایگزینی متناسب با شرایط برای آن پیدا کند. صدای غرش موتوش هنوز همان نوایی است که دههها است شنیده میشود. نوایی از کار، رنج و زندگی واقعی.
شمارش معکوس برای تولید رسمی کشنده GX560 در سایپا دیزل
گواهی تایید نوع شاسی بلندهای ژاپنی صادر شد ؛ انرژی موتور سه افسانه را عرضه می کند
کاسه لبریز صبر مشتریان شاهین و اطلس ؛ آینده فروشی مدیران قبلی به چه قیمت؟
قیمت انواع کوییک در بازار و کارخانه – ۱۷ آذر ۱۴۰۴ 
یکی از دلایلی که نسبت به وانت های دیگر مورد استفاده بیشتر قرارگرفته بار کردن این وانت هست چون ا رتفاع کفی زیاد بالا نیست. کارگر می تواند با ر را به راحتی بارگیری ویا تخلیه کند.
وانت داریم یک ما وانت جدید باری طراحی نمی کنیم سوبارو وانت در اندازه پرایدوانت تا بزرگتر از نیسان وانت میزنه دارای شاستی مستقل ما تنوع تولید نداریم دو اینکه در بین وانت های تولیدی قیمت مناسب داره تنها وانت باری ولنتی که دو تون بار حمل میکنه و قیمتش مناسب وانت های مشابه مثلا ازوزو دو برابر قیمت دارن
مهمترین اثر گذاری و ماندگاری نیسان آبی این هست که بیش از ۹۵درصد آنانیکه نیسان دارن فرزندانشان حداقل لیسانس دارند (میتونین آمار بگیرین) بخاطر همین نیسان آبی در رشد فرهنگی،اقتصادی و کاری قشری از جامعه را بخوبی به سر منزل مقصد رسانده ،فرزندان کسانیکه نیسان دارند در آموزش و پرورش ،در سایر ادارات مدیران صادق و لایقی شده اند چون از راه حلال و زحمت شبانه روزی والدین شان به اینجا رسیده اند حتی قضاتی که از خانواده نیسانی هاست واقعا در کارش عادل و دقیق است بحث فنی و با دوام بودن ،مقرون به صرفه بودن را نیز شما تکمیل توضیح داده اید و خیلی مزایاهای دیگر دارد که در این مجال نمی گنجد
استفاده موتورهای الکتریکی و هیبرید به صورت ترکیبی با استفاده از موتور برقهای قوی و کم مصرف و استفاده موتورهای الکتریکی قدرتمند و موتورهای الکتریکی موجود خودروهای برقی ایرانیان هم میتوانند خودروهایی با صرفه اقتصادی و حداقل آلایندگی تولید کنند اما با تأسف ما ایرانیها فقط یاد گرفتیم صنعت مونتاژ و اندکی زحمت تفکر و خلاقیت با چند آزمایش و خطا به خود نمی دهیم. شاید هم میگن ما این کار را انجام دهیم کسی نیست اینهمه بنزین را خرید کند . که احتمالاً این آخری با توجه به نفوذ عده ای خاص در صنعت خواه خودرو یا نفت محتمل هست .
با سلام دوست من اول اطلاعات خودتو به روز کن بعد مقاله بنویس .
پادرا ، شوکا ، پادرا پلاس و چند مدل دیگه از لحاظ فنی یکی هستند فقط امکانات و اتاق فرق داره. درضمن هزینه تعمیر اساسی امروز که وسط آذر ماه هستیم حدود ۸۰ ملیون ناقابله
پرایدم الان با ۱۰ت تعمیر نمیشه
چون شرکت سایپا انحصاری هست ونمیگذارندوانتهای خارجی وبا کیفیت وارد شود چون دیگرکسی آشغال اینارو نمیخره
نیسان فقط و فقط نیسان آبی
این دلایل بیشتر هدف عوام فریبی داره . قطعات یدکیش زیاده خوب چرا نیسان پیکاپ یدکیش زیاد نشد
اگه تعمیرکارا به تعمیرش مسلطن چرا نیسان پیکاپ نشد . اگه واقعا دوام داره چرا ادارات و سازمانها و نیرو انتظامی میرن تویوتا میخرن . کج بشینید اما راستشو بگید . بعضیا بزور میخان خر رو به قیمت اسب بفروشن . چون سود خوبی داره .
این دیگه پراید و پژو ۴۰۵ و سمند xu7 نیست بتونن تولیدش رو متوقف کنن ، حدودا ۸۰ درصد بارها ۱.۵ تا ۲.۵ تن کشور ،۶۵ درصد بارها سبک، با این خودرو وانت انجام میشه ، انحصاری پشتش هست تا دهها سال هم رقیبی نداره
لطفا مرحمت بفرمایید اسم خودرو رو اصلاح بفرمایید
نیسان گاوی صحیح می باشد
نیسان زامیاد کی ایربگ داشته آخه ؟
حالا محض رضای خدا برای فیس لیفت و عایق حرارتی و صوتی نمیشد یه اتاق جلو جدید که راحتتر آیرودینامیک تر و ایمن تر باشه براش ساخت ؟
مگه شاستی bady and feaim نیست راحت میشه رو همین شانسی مستقل سوار بشه
فقط و فقط یه علت داره اونم انحصار
گیربکس قوی و دفرانسیل مادام العمر و ارتفاع کم باربرداری فوق العاده شاسی قوی که دو برابر ظرفیت مجاز رو میتونه جابجا کنه و کابین راننده در نیسان اکستند خیلی بهتر شده و عیب این ماشین در سیستم ترمز و مصرف سوخت ۱۲ لیتر هست
و اینکه متاسفانه هر چی مدلهای جدید تر میاد تو بازار با الیاژ ضعیف تر تولید میشه
ژاپنیها با هدف پیشرفت از نیسان استفاده کردن و بعدش گذاشتن کنار ولی اگه پیشرفت براشون مهم نبود همینی میشدن که ما هستیم!
کی بهت قیمت داده با ده میلیون تعمیر اساسی میشه من سه سال پیش ۳۵ میلیون پول تعمیر اساسی دادم