Ginetta G4 سوپر اسپرتی با وزن کمتر از یک اسب

در دنیای خودروهای اسپرت کلاسیک بریتانیایی، مدل‌های زیادی هستند که بلافاصله به ذهن خطور می‌کنند؛ خودروهایی مانند لوتوس الان، تریومف TR7 و سری TVR M تنها چند نمونه از این ماشین‌ها هستند که معمولاً اولین‌ ها در فهرست علاقه‌مندان محسوب می‌شوند. درواقع، اکثر کارشناسان دنیای خودرو معتقدند اگر سیل این نمونه‌های بریتانیایی پس از جنگ جهانی دوم ظهور نمی‌کرد، شاید رودسترهای دو درب هیچ‌گاه به این اندازه محبوب نمی‌شدند.

درست مانند شرکت‌های ناشناخته خودروسازی ایتالیایی که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ ظهور کردند، انگلستان هم سهم قابل‌ توجهی از خودروسازان گمنام و کوچک داشت. یکی از همین نمونه‌های جالب، «جینتا» بود؛ یک خودروساز کوچک اسپرت که علاوه بر تولید خودروهای جاده‌ای، در ساخت ماشین‌های مسابقه‌ای هم دست داشت. این شرکت کوچک که در وِست یور کشایر مستقر بود، مدلی به نام G4 تولید کرد که آن‌ قدر سبک بود که حتی وزن بیشتر اسب‌ها از آن بیشتر بود — درست همانند تقریباً همه خودروهای تولیدی دیگر از آن زمان تاکنون!

اسکلت فوق سبک، قلب تپنده فورد:

واقعیت‌هایی درباره جینتا G4

معرفی در سال ۱۹۶۱

وزن تقریبی: حدود ۴۵۰ کیلوگرم

استفاده گسترده از قطعات فورد

برای اولین‌بار در پایان سال ۱۹۶۹ از خط تولید خارج شد

جینتا G4 که در سال ۱۹۶۱ معرفی شد، نسخه جاده‌ای مدل G3 بود؛ خودرویی که کاملاً برای مسابقه طراحی شده بود. هر دو مدل از مجموعه‌ای از قطعات مشتق‌ شده از فورد بهره می‌بردند، از جمله پیشرانه‌ ای که نتیجه همکاری فورد و لوتوس بود. از آنجا که جینتا در آماده‌سازی ماشین‌های مسابقه‌ای تجربه زیادی داشت، توسعه G4 با درس‌هایی همراه شد که تیم مهندسی از پیست به جاده آوردند.

در مجموع، G4 در سه نوع بدنه عرضه شد که دو مورد آن‌ها مناسب استفاده جاده‌ای بودند. در ابتدا نسخه کوپه عرضه شد که رایج‌ترین پیکربندی این مدل بود. سپس نسخه کانورتیبل به بازار آمد. جینتا همچنین برای مسابقات یک نسخه بارچتا (Barchetta) سبک‌وزن ارائه داد که با حذف شیشه جلو و سازوکار سقف، وزن کلی خودرو کاهش یافته بود. در طول هشت سال تولید، سه نسل از G4 به بازار آمد: نسل اول (سری I) از زمان معرفی تا سال ۱۹۶۳ تولید شد؛ سپس سری II با انتهای عقب کشیده‌تر و سیستم تعلیق جلوی باز طراحی‌ شده وارد بازار شد؛ و در نهایت سری III در سال ۱۹۶۶ با چراغ‌های جلو پوشیده‌ شده عرضه شد که نتیجه قوانین جدید ایمنی جاده بود.

موفقیت‌های مسابقه‌ای:
از آنجا که جینتا سابقه حضور در مسابقات را داشت، G4 به انتخابی محبوب برای تیم‌های مسابقه‌ای تبدیل شد. یکی از اولین موفقیت‌های بزرگ این مدل با رانندگی «نیک گریس» به‌ دست آمد؛ او با G4 چندین پیروزی و رکورد دور در پیست گودوود ثبت کرد.

این پیروزی‌ها باعث شد جینتا تمرکز بیشتری روی توسعه G4 به‌ عنوان یک خودروی مسابقه‌ای جاده‌ای داشته باشد و همین موضوع منجر به تولید نسخه بارچتا شد.

در سال ۱۹۶۴، جینتا نسخه GR4 را معرفی کرد؛ نسخه‌ای حتی سبک‌تر و خالص‌تر از G4 که فقط با یک موتور عرضه می‌شد: پیشرانه ۱.۶ لیتری چهار سیلندر تویین‌ کم لوتوس-فورد. G4R پیروزی‌های متعددی کسب کرد؛ از جمله بردهای ارزشمند در سیلورستون، سنتترتون و مالوری پارک، با رانندگانی مانند کریس میک و گیل برد در پشت فرمان. در مجموع، بسیاری از موفقیت‌های مسابقه‌ای G4 را می‌توان مستقیماً به وزن فوق‌العاده سبک آن و قدرت چشمگیر نسبت به ابعاد کوچک خودرو نسبت داد.

مشخصات فنی و ویژگی‌های جینتا G4:

هرچند روی موتور تویین‌ کم نوشته شده «لوتوس»، اما این پیشرانه کاملاً محصول همکاری مشترک فورد و لوتوس است.
جینتا G4 چندین گزینه موتور داشت، اما سه موتور اصلی آن شامل: موتور ۴ سیلندر خطی ۱۰۵E کنت فورد، موتور ۴ سیلندر خطی ۱.۵ لیتری فورد کورتینا، و موتور تویین‌ کم ۱.۶ لیتری لوتوس-فورد بود که قدرتمندترین نسخه به حساب می‌آمد. از آنجایی که جینتا در مدل‌های مختلف G4 از موتورهای متفاوتی استفاده کرده است، ارائه مشخصات دقیق برای هر نسخه تقریباً غیرممکن است.

از نظر دیگر اجزا، G4 یک خودروی مسابقه‌ای نسبتاً ساده و جمع‌ و جور است. گیربکس آن معمولاً یک جعبه‌دنده دستی چهار سرعته با نسبت‌های نزدیک به هم است که نیرو را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند، اگرچه نسخه‌هایی با گیربکس پنج سرعته برای رقابت‌ها نیز وجود داشت. ترمزهای دیسکی در محور جلو استاندارد بودند و ترمزهای کاسه‌ای در محور عقب به کار رفته‌اند. وزن فوق‌العاده سبک خودرو به دلیل شاسی ظریف و لوله‌ای، بدنه آلومینیومی و قطعات کوچک موتور و سیستم انتقال نیرو است. ضمن اینکه این خودرو هیچ امکانات رفاهی نداشت.

در جدول زیر مشخصات دقیق موتور و عملکرد Ginetta G4 را با تکیه بر پیشرانه تویین‌کم لوتوس-فورد ارائه می‌کنیم:

قیمت فعلی
همان‌طور که احتمالاً حدس می‌زنید، جینتا G4 از آن خودروهای اسپرت بریتانیایی نیست که بتوانید امروز با ۱۵ هزار دلار بخرید. به دلیل تولید بسیار محدود این مدل، G4 همچنان در بازار خودروهای کلاسیک قیمت قابل توجهی دارد. با این حال، معمولاً قیمت آن برای نمونه‌های در شرایط عالی از ۵۰ هزار دلار فراتر نمی‌رود. هرچند تعیین ارزش دقیق دشوار است، اما بر اساس داده‌های قابل استناد سایت Hagerty.com، میانگین قیمت در طول دوره تولید هشت ساله این خودرو حدوداً ۲۸,۷۰۰ دلار است.

چرا G4 ممنوع شد؟

در طول دوره تولید اولیه جینتا G4، هنوز ممنوعیتی برای آن وجود نداشت. اما این ممنوعیت چند دهه بعد، در دهه ۱۹۸۰ اعمال شد. در آن زمان، مسابقات خودروهای کیت (Kit Car) محبوبیت زیادی پیدا کرده بود و به‌ خاطر وزن بسیار سبک G4، این خودرو به سرعت به گزینه‌ای محبوب برای سازندگان خودروهای مسابقه‌ای در سراسر جهان تبدیل شد. با خودرویی کمتر از ۱۰۰۰ پوند وزن و بیش از ۱۰۰ اسب‌ بخار قدرت، به راحتی می‌توان فهمید چرا G4 تا این حد محبوب بود.

با این حال، در برخی سری‌های مسابقات کیت کار، حضور بیش از حد جینتا G4ها باعث شد شرایط از کنترل خارج شود؛ به‌ گونه‌ ای که تقریباً در بسیاری از مسابقات همه خودروها G4 بودند. مسئولان تصمیم گرفتند مقابل این موضوع بایستند. حدود سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶، ممنوعیت‌هایی برای حضور این خودرو در بسیاری از سری‌های مسابقات کیت کار در سراسر جهان اعمال شد. ناگهان، این خودروی قدیمی و محبوب، اجازه حضور در اکثر مسابقات کیت کار را نداشت.

اما شرکت جینتا تصمیم گرفت با این ممنوعیت مقابله کند. کمی پس از اعمال این محدودیت‌ها، آنها روی مدل G27 کار کردند، نسخه‌ای به‌ روز شده و مدرن‌ شده از G4. طراحی پایه همچنان مشابه بود، اما G27 شاسی، سیستم تعلیق و بالاست (وزن تعادلی) ارتقا یافته‌ای داشت تا با قوانین جدید که مانع حضور مدل قبلی در مسابقات شده بود، سازگار باشد. در نهایت، G27 موفقیت‌هایی کسب کرد اما هرگز به اندازه  G4 تاج پادشاهی را برسر نگذاشت.

امروزه، G4 همچنان در رویدادهای مسابقات کلاسیک خودروها حضور پررنگی دارد، چرا که ترکیب بی‌زمان وزن بسیار کم و قدرت کافی هنوز هم نتایج خوبی به همراه دارد.