مسابقه شماره ۸؛ کسب عنوان قهرمانی توسط فتل در جدالی نفس‌گیر با آلونسو – گرندپری برزیل ۲۰۱۲

در ادامه سری مطالب از معرفی ۲۵ مسابقه برتر تاریخ ۷۵ ساله F1 همانطور که وعده کرده بودیم تا هر هفته یک مسابقه را معرفی کنیم، در این مطلب به مسابقه سال ۲۰۱۲ برزیل خواهیم رفت؛ در حالی که جنسن باتن (Jenson Button) از تیم مک‌لارن (McLaren) پانزدهمین و آخرین پیروزی خود در F1 را به دست آورد، یک جدال دراماتیک برای کسب عنوان قهرمانی رانندگان در سال ۲۰۱۲ در برزیل وجود داشت که در آن سباستین فتل (Sebastian Vettel) از تیم ردبول (Red Bull) در میان رقابت شدید با فرناندو آلونسو (Fernando Alonso) از تیم فراری (Ferrari’)، برای سومین بار متوالی عنوان قهرمانی را از آن خود کرد.

به گزارش آخرین خودرو، گرندپری برزیل ۲۰۱۲ تمام عناصر لازم برای تبدیل شدن به یکی از بزرگترین مسابقات تاریخ F1 را دارد. تعیین کننده عنوان قهرمانی دراماتیک؟ بله. درام بی‌وقفه در پیست؟ بله. یک رهبر در پیست؟ بله. هفت مسابقه ابتدایی سال ۲۰۱۲ قابل توجه بود زیرا هفت راننده مختلف به پیروزی رسیده بودند: جنسن باتن (مک‌لارن)، فرناندو آلونسو (فراری)، نیکو روزبرگ (مرسدس)، سباستین فتل (ردبول)، پاستور مالدونادو (ویلیامز)، مارک وبر (ردبول) و لوئیس همیلتون (مک‌لارن).

سباستین فتل، مدافع عنوان قهرمان، تنها یک بار در ۱۳ مسابقه ابتدایی فصل یعنی دور چهارم در بحرین پیروز شد در حالی که آلونسو تا اواسط فصل ۴۲ امتیاز از راننده آلمانی پیشی گرفته بود.

با این حال، به محض اینکه مسابقات  فرمول یک اروپا را ترک کرد، این راننده‌ ردبول چهار پیروزی متوالی در سنگاپور، ژاپن، کره جنوبی و هند کسب کرد و با ۱۳ امتیاز اختلاف نسبت به آلونسو، در صدر جدول قهرمانی قرار گرفت. زمانی که F1 به اینترلاگوس (Interlagos) برزیل رسید، این اختلاف همچنان ۱۳ امتیاز بود و با ۲۵ امتیازی که برای برنده در نظر گرفته شده بود، نبرد بین دو قهرمان کاملاً جدی بود. با این حال، با قرار گرفتن فتل در جایگاه چهارم و آلونسو در جایگاه هشتم زمانگیری پیش از مسابقه‌ یکشنبه، این موضوع برای قهرمان فعلی در تلاش برای کسب سومین عنوان قهرمانی متوالی بسیار سودمند بود.

شروعی دراماتیک

در دور اول، شانس‌های فتل ناگهان به طرز چشمگیری کاهش یافت. راننده آلمانی شروع بدی داشت، به رده هفتم سقوط کرد و در پیچ چهارم با برونو سنا (Bruno Senna) نیز برخورد کرد و در جایگاه بیست و دوم، آخرین راننده شد! آدریان نیوی (Adrian Newey)، مدیر فنی اسبق تیم ردبول، پس از مسابقه گفت: “صادقانه بگویم، بعد از دور اول فکر کردم احتمالاً همه چیز تمام شده است اما از حرکت ماشین بسیار شگفت زده شدم.” در همین حال، آلونسو پس از پایان دور اول پنجم بود و قهرمان فصل بود.

با وجود آسیب به ماشین RB8 فتل، او واکنش خوبی نشان داد. همانطور که او به گشت و گذار خود در اطراف پیست ادامه می‌داد! به مهندسان ردبول اجازه داد تا از آسیب وارده عکس بگیرند و بر اساس آن واکنش نشان دهند. نیوی در آن زمان گفت: “ما از ماشین در حال عبور عکس گرفتیم و تمام آسیب‌های بدنه و نگران‌کننده‌تر از آن، تقریباً یک چین‌خوردگی بزرگ در سیستم اگزوز را دیدیم. معمولاً با چنین آسیبی، اگزوز ترک می‌خورد و بدنه آتش می‌گیرد و این پایان ماجرا خواهد بود.” در نهایت، تغییر تنظیمات نقشه‌برداری موتور و بدتر شدن باران در مسابقه، به فتل کمک کرد و او تا دور هشتم به رتبه ششم رسید.

اضافه شدن هالکنبرگ به این جمع!

نبرد برای قهرمانی یک موضوع بود اما یک مبارزه جذاب برای پیروزی در مسابقه بین دو راننده مک‌لارن یعنی باتن و همیلتون و راننده غیرمنتظره تیم فورس ایندیا (Force India) یعنی نیکو هالکنبرگ (Nico Hulkenberg) نیز وجود داشت. در آخرین مسابقه مشترک آنها به عنوان هم‌تیمی در مک‌لارن، با جدایی همیلتون به مرسدس پس از پایان فصل ۲۰۱۲، برتری بین او و باتن در هشت دور ابتدایی سه بار دست به دست شد.

اما پشت سر، هالکنبرگ از شرایط متغیری که در اینترلاگوس پیش آمده بود، نهایت استفاده را می‌برد. در حالی که دیگران از جمله همیلتون به لاستیک‌های intermediate روی آوردند، این راننده آلمانی و باتن، تعویض کوتاهی از لاستیک‌های لغزنده را به نمایش گذاشتند. در پایان دور هجدهم، خروج ضعیف باتن از پیچ آخر، به هالکنبرگ فرصت سبقت گرفتن و پیشتازی را داد و او این فرصت را هدر نداد. این اولین بار در دوران حرفه‌ای F1 نیکو بود که در یک گرندپری پیشتاز شده بود و تا ۳۰ دور حاضر به از دست دادن این پیشتازی نبود!

درگیری هالکنبرگ و همیلتون

با ادامه مسابقه، هالکنبرگ و همیلتون بودند که در شرایط بارانی در خط پیشتازی قرار گرفتند. با وجود تلاش قهرمانانه‌اش تا آن لحظه، راننده فورس ایندیا نگران بود که لاستیک‌های hard تا پایان مسابقه دوام نیاورند. با افزایش سرعت همیلتون و افزایش فشار، در دور ۴۸، هالکنبرگ از مسیر منحرف شد. قسمت عقب لاستیک فورس ایندیای او سر خورد و در حالی که راننده آلمانی توانست خود را نجات دهد اما همیلتون با سرعت از او گذشت و پیشتاز شد.

با این حال، لاستیک‌های خودروی مک‌لارن نیز خیلی زود به پایان عمر خود نزدیک شدند و هالکنبرگ بار دیگر در حال نزدیک شدن به همیلتون بود. با توجه به ترافیک، راننده آلمانی چند دور بعد دوباره به خط پایان نزدیک شد و در مسیر مستقیم اصلی عملکرد خوبی داشت. در حالی که هالکنبرگ در ابتدای دور ۵۵ به سمت داخل متمایل شده بود، همیلتون در سمت راست باقی ماند و فورس ایندیای نیکو از خط خارج شد و ناگهان این دو با هم برخورد کردند.

مسابقه همیلتون و همچنین آخرین گرندپری او با مک‌لارن به پایان رسید. هالکنبرگ توانست ادامه دهد اما دو بار رفتن به pit در دو دور، امیدهای او را برای کسب سکو از بین برد که البته این راننده آلمانی به دلیل آن برخورد با یک پنالتی هم مواجه شد. در نهایت، هالکنبرگ در جایگاه پنجم قرار گرفت و باتن پانزدهمین و آخرین پیروزی خود در F1 را کسب کرد.

از سرنوشت قهرمان چه خبر؟

البته، در حالی که همه این اتفاقات در جریان بود، هنوز قهرمانی رانندگان قطعی نشده بود!

پس از برخورد همیلتون با هالکنبرگ، آلونسو جایگاه دوم را تصاحب کرد. فتل برای کسب قهرمانی باید هشتم می‌شد. نجات معجزه‌آسای راننده فراری در دور ۵۶، همزمان با شدت گرفتن دوباره باران، نشان داد که شرایط در اینترلاگوس چقدر خطرناک است و هنوز هم هر اتفاقی ممکن است رخ دهد.

با بدتر شدن هوا، فتل یکی از اولین رانندگانی بود که به سراغ لاستیک‌های intermediate رفت. با این حال، یک رادیوی معیوب باعث ترس شد زیرا مکانیک‌های او برای توقف در pit stop آماده نبودند و با ۱۰ دور باقی مانده، فتل هفتم شد در حالی که باتن پیشتاز بود. در دور ۶۲ از ۷۱، آلونسو به جایگاه دوم رسیده بود.

 در حالی که دو دور بعد، فتل پس از عبور از مرسدس مایکل شوماخر (Michael Schumacher)، جایگاه ششم را به خود اختصاص داد و سپس در دور ماقبل آخر مسابقه – پس از اینکه تیم از فتل خواست سرعتش را کم کند زیرا به او یادآوری کردند که موقعیت فعلی‌اش برای کسب عنوان قهرمانی به اندازه کافی خوب است – پل دی‌رستا (Paul di Resta) با خودروی Force India خود در مسیر مستقیم شروع/پایان پیست تصادف کرد. مسابقه زیر نظر Safety Car به پایان رسید.

فتل دوباره به عنوان قهرمان تایید شد: سه امتیاز جلوتر از آلونسو! او با تیم فراری یکبار دیگر از کسب عنوان قهرمانی ناکام مانده بود زیرا که در سال ۲۰۱۰ نیز تجربه مشابهی داشت و در مسابقه آخر فصل در گرندپری ابوظبی به فتل باخت!