بررسی یک پرونده تاریخی ؛ وقتی جیپ خودرو اسپرت تولید کرد
اندر حکایت خودرو اسپرت جیپ: در دهه ۱۹۹۰، ایده ساخت یک SUV توسط پورشه به نظر غیرمنطقی می‌رسید، اما سپس کاین به یکی از نام‌های نمادین این برند تبدیل شد. کیا، که زمانی به عنوان یک برند اقتصادی برای دانشجویان با بودجه کم شناخته می‌شد، اکنون یک پیک آپ با شاسی نردبانی می‌سازد و فورد ماستنگ را می‌توان به عنوان یک کراس اوور برقی خرید.
تمرکز مداوم جیپ بر روی SUVها و پیک آپ ها آن‌ها را به یک استثنا در صنعتی تبدیل کرده است که هیچ‌کس نمی‌خواهد هیچ بخشی از این بازار رقابتی و بزرگ را بی نصیب بگذارد. اما ظاهرا جیپ به سهمی که از بازار در اختیار دارد راضی بوده و چندان تمایلی به گسترش بازار محصولاتش نشان نمی‌دهد. اما همیشه این‌گونه نبوده است. زمانی که برند جیپ با نام “ویلیس-اورلند موتورز” شناخته می‌شد، در واقع سعی کرد یک خودرو اسپرت را در آمریکای جنوبی به بازار عرضه کند. که البته این تنها تلاش ویلیس-اورلند برای ساخت خودرویی خارج از حوزه آفرود نبود.
Willys Interlagos
اینترلاگوس (به نام یک پیست مسابقه در سائو پائولو) در مدل‌های کوپه، کانورتیبل و برلینتا به بازار معرفی شد. مدل‌های کوپه و کانورتیبل با موتورهای ۸۴۵ سی‌سی ۳۷ اسب بخاری و ۹۰۴ سی‌سی ۵۳ اسب بخاری عرضه می‌شدند، در حالی که موتور ۹۹۸ سی‌سی با با قدرت خروجی ۷۰ اسب بخار مختص مدل برلینتا بود.
آشنابودن و یا تکراری بودن این اعداد، به این دلیل است که این خودرو به‌طور واقعی یک آلپاین A108 بود. مدل ۱۹۶۶ اینترلاگوس همان خط موتور رنو را که در دو درب فیبر شیشه‌ای فرانسوی وجود داشت، داشت، از همان طراحی بدنه و تجهیزات داخلی استفاده می‌کرد و دقیقاً مانند یک آلپاین A108 عمل می‌کرد، زیرا در همه چیز به جز نام و سازنده، یک آلپاین A108 بود.
اینترلاگوس در پیستی که به نام خودش بود عملکرد خوبی داشت. دو دستگاه از این خودروها در مسابقه استقامت ۱۰۰۰ مایل برزیل در اینترلاگوس در سال ۱۹۶۷ شرکت کردند و در جایگاه‌های ۲۱ و ۲۲ به پایان رسیدند.
دیگر تلاش‌ها برای ساخت جیپ در کلاس‌های دیگر
جیپی که امروز می‌شناسیم و دوست داریم، جیپی است که موفق شده تمرکز خود را بر روی بخش‌های SUV و پیک آپ‌ها حفظ کند. اما داستان این موضوع درباره ویلیز-اورلند متفاوت است. این شرکت برای مدت‌های طولانی در تلاش بود تا جایگاه خود را در بازار پیدا کند، بنابراین از دهه ۱۹۳۰ تا دهه ۱۹۶۰، می‌توانید چندین نمونه از تلاش‌های ویلیدز برای ورود به بازار کوپه و سدان را مشاهده کنید. در اینجا برخی از نمونه‌های بیشتر قابل توجه آورده شده است.
Willys Americar
آمریکار به عنوان میراث و نامی بسیار جذاب، پتانسیل بسیار بالایی برای بازگشت به دنیای رقابت را دارد امریکار به عنوان یک سدان، کوپه، واگن و یا پیکاپ در دسترس بود و در سال ۱۹۳۷ با یک موتور چهار سیلندر خطی Go-Devil با ظرفیت ۲.۲ لیتر و ۶۰ اسب بخار رونمایی شد. با آخرین مدل که در سال ۱۹۴۲ از خط تولید خارج شد، این آخرین مدل غیرنظامی از ویلیز-اورلند بود تا اینکه ویلیز آرو ده سال بعد معرفی شد.
Willys Aero
ویلیس آرو در اوایل دهه ۱۹۵۰ توسط ویلیز-اورلند و کایزر-ویلیز تولید شد و سپس توسط ویلیز-اورلند در برزیل در طول دهه ۱۹۶۰ ادامه یافت. این خودرو ابتدا شامل یک خط تولید سدان‌های کامپکت دو و چهار در بود و سپس در برزیل به یک سدان چهار در یا لیموزین تبدیل شد. مدل‌های سائو پائولو با موتور شش سیلندر خطی ۲.۶ لیتری هاریکن عرضه می‌شدند و از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۱ در تولید باقی ماندند.
Willys Jeepster
جیپ‌استر از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۰ تولید شد و تنها خودروی این لیست بود که واقعا ظاهر نمادین و مکعبی جیپ را داشت. جیپ‌استر نوعی پیش‌درآمد برای کراس‌اوورهای مدرن بود که به عنوان خودرویی با “شخصیت دوگانه برای رانندگی در شهر و روستا” تبلیغ می‌شد. همانطور که نامش نشان می‌دهد، این خودرو شبیه به ترکیبی از جیپ و روداستر بود و دارای یک موتور ۲.۲ لیتری چهار سیلندر خطی با قدرت ۶۳ اسب بخار و جعبه‌دنده دستی ۳ سرعته بود.
آیا امروزه جیپ در کلاس‌های دیگر موفق می‌شود؟
چیزهای عجیبی اتفاق افتاده است، اما سوال بهتر ممکن است این باشد: آیا جیپ دلیلی برای ساخت یک سدان یا کوپه در سال ۲۰۲۴ خواهد داشت؟
نگاهی به تاریخچه خودروها در صد سال گذشته نشان می‌دهد که جیپ در نبرد برندهای خودروسازی پیروز شده است. بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم، واژه‌ای برای جیپ غیرنظامی نداشتیم و آن را کامیون می‌نامیدیم، حتی اصطلاح SUV تا دهه ۱۹۷۰ نیز نخستین بار به‌وسیله جیپ برای مدل چروکی SJ به‌کار برده شد.
ویلیز-اورلند همچنان سعی داشت خودرویی برای بازار انبوه توسعه دهد، زیرا در شصت یا هفتاد سال پیش، این تنها راه گسترش حضور در بازار به‌نظر می‌رسید، خصوصا آنکه محصولات آن زمان جیپ تنها برای گروه محدودی از افراد جامعه جذاب و کاربردی بودند.
اما امروزه آن گروه محدود بسیار وسیع‌تر و شلوغ‌تر شده و افراد زیادی در جامعه فارغ از نوع نیاز و مسیرهای طی شده به‌وسیله آن‌ها به سراغ این نوع خودروها می‌آیند و تا آنجا که امروزه در خیابان‌ها چیزی جز SUV ها، کراس اوورها و پیکاپ ها، انواع وسایل نقلیه ای که جیپ همیشه در آن‌ها تخصص داشته به سختی و به ندرت دیده می‌شود. و یا حتی به ده خودرو پرفروش سال ۲۰۲۳ نگاه کنید. فورد سری F را در صدر قرار دارد، سپس شورولت سیلورادو، تویوتا راو۴، هوندا CR-V، رام پیکاپ و در نهایت، در جایگاه ششم، اولین خودروی سدان لیست یعنی تویوتا کمری، با فروش ۲۵۰ هزار دستگاه در سال دیده می‌شود.
جیپ حتی در سال ۲۰۱۹ ایده ساخت یک خودرو را مسخره عنوان کرد و رندرهای مربوط به یک سدان جدید را برای دروغ روز اول آوریل منتشر کرد و اساساً این احساس را القا نمود که آن‌ها این ایده را کاملاً مضحک می دانند.
آیا ما دوست داریم چیزی مانند رانگلر رالی الهام گرفته شده از سوبارو WRX یا یک سدان چروکی لوکس را ببینیم؟ مطمئنا، چرا که نه؟ اما به نظر می رسد ایده عجیبی است که تنها بخش محدودی از بازار تمایل به دیدن و خریدن آن را دارند، آن‌هم در حالی که یک بازه زمانی طولانی هفتاد ساله صرف رشد محصولات جیپ از نقطه آغازین به جایگاه کنونی آن گردیده است.
